Vanochtend ging het doek van het politieke toneel open en bleek hoe lang de PvdA al heeft zitten broeden om een goede slag te slaan. Sinds 2007 wordt in het diepste geheim binnen de PvdA gelederen al gebroed om haar slag te slaan. En in februari 2010 vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Nederland is in spanning. De PvdA heeft altijd gezegd dat alle militairen uit Afghanistan terug moeten komen. En dan komt het er op aan. Uren lang wordt in kleine en grote kamertjes overleg gepleegd, maar de poot blijft stijf. Eerder schreef ik al over Maxime Verhagen die aangaf dat niet alle oplossingen besproken waren. Iets dat hem, maar ook mij op dat moment teleurstelde. Maar het blijkt allemaal een fantastisch tactisch spel te zijn. Strategie op een niveau dat we niet eerder zagen bij deze partij. Of tenminste, niet dat mij dat ooit opgevallen is. Bos kon met een gerust hart het kabinet laten vallen. De SP stond op verlies en de stemmers willen toch ergens naartoe. Toen de SP ook nog haar leidster verloor was het spel compleet. Dit was het moment. Bos eruit, Cohen erin. Als iemand de PvdA al zijn stem wilde onthouden omdat hij het kabinet had laten vallen, dan zou dat Job Cohen niet aan te rekenen zijn. En daarnaast is Job Cohen natuurlijk een hele mooie lijsttrekker die bij veel mensen goed ligt.

Of deze strategie goed is voor het land weet ik niet. Ik ga er niet door op de PvdA stemmen, maar ik moet wel zeggen dat als ze inderdaad alles op deze manier gepland hebben, het bijzonder goed gelukt is. Of het echt goed gewerkt heeft zullen we zien aan de verkiezingsuitslag.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us