Category: Blog (Page 9 of 16)

U beschadigt mijn naam. Google zegt het.

May 11, 2009 / Arne / 1 Comment

Gisteren met opperste verbazing zitten lezen over de rechtzaak die Autobedrijf Zwartepoorte heeft aangespannen tegen Miljoenhuizen.nl. Uiteraard heb ik het uit de media moeten vernemen, maar het lijkt erop dat Autobedrijf Zwartepoorte Miljoenhuizen.nl enkel aanklaagt voor smaad op basis van de zoekresultaten van Google. Door “Zwartepoorte failliet” in te tikken en er op te zoeken vind men dat de indruk gewekt zou worden dat het autobedrijf inderdaad failliet is. Doordat de geruchten al een tijdje gonzen, zou de zaak behoorlijke schade ondervinden van mensen die nu geen zaken meer met Autobedrijf Zwartepoorte willen doen.

Het artikel in de PZC

Het is een geweldige rechtzaak die goed laat zien hoe weinig er eigenlijk nagedacht wordt over de manier waarop Google werkt. Maar ook een zaak die aantoont hoe klakkeloos er overgenomen wordt wat op internet gezegd wordt. Bij Miljoenhuizen.nl komt het zoekresultaat blijkbaar voort uit de combinatie van twee comments waarin in een iets wordt gezegd over een ander bedrijf dat failliet is en in een ander wordt iets gezegd over Autobedrijf Zwartepoorte. Een toeval dat een zoekresultaat oplevert waarmee de eigenaren niet blij zijn. En op zich wel begrijpelijk. Alleen is het wel zo dat een zoekresultaat op deze manier nooit voorkomen kan worden.

Ik ben heel benieuwd naar het resultaat en de uitspraak. Mocht Autobedrijf Zwartepoorte in het gelijk worden gesteld, dan stem ik er in ieder geval voor om in hoger beroep te gaan. Want op het moment dat hierover een negatieve principe uitspraak gedaan gaat worden, lopen we met z’n allen een duidelijk risico op beperking van vrijheid van meningsuiting. Want wie weet welke woorden je dan niet meer in combinatie op een site kunt gebruiken.

(Overigens ben ik benieuwd wanneer ik mijn eerste mail ga ontvangen, want in de zoekresultaten kom ik nu ook al redelijk hoog naar voren…)

Laten we herdenken. En bouwen.

May 4, 2009 / Arne / 0 Comments

Vandaag is het 4 mei. Dodenherdenking. Een dag als alle anderen. Ogenschijnlijk dan.

4 mei gaat over oorlog. Over strijd. Over mensen die hun leven hebben gelaten. Daar staan we twee minuten bij stil. En daarna gaan we verder met ons leven.

Of gaat 4 mei over meer? Gaat 4 mei over liefde, over passie en over verlangen naar een tijd die beter is. Gaat 4 mei niet over de mensen die een keuze maakte. Een keuze om op te staan. Om te weerstaan. Om een vuist te maken naar alles dat ze tegenhield. Tegen alles dat stond voor haat en verdrukking. Tegen alles dat ingaat tegen de menselijke natuur. Die natuur die onszelf laat verlangen naar vrijheid. Laat verlangen naar liefde, laat verlangen naar elkaar. Leven met elkaar. Om elkaar te ondersteunen. Elkaar te laten groeien. En elkaar te laten ontwikkelen tot alles dat we zouden kunnen zijn.

Laten we dat onthouden. Laten we daar voor staan. En laten we samen kijken hoe we technologie kunnen inzetten om te herdenken, te vieren en vooral, om te bouwen aan een toekomst voor iedereen.

Voor wie twitter jij?

April 22, 2009 / Arne / 0 Comments

Een van de belangrijkste vragen van de afgelopen Tweetup Zeeland, was de vraag voor wie je twittert. Niet dat de vraag in zoveel woorden werd gesteld, maar dat was wel de kernvraag. Die kernvraag werd natuurlijk mooi verpakt in allerlei andere vraagstukken. Zo wordt er veel gedacht over de gevolgen die een tweet kan hebben op je aantal volgers.

Moeten we ons daar als twitteraars eigenlijk allemaal wel mee bezig houden? Moeten we ons wel bezig houden met het feit dat volgers afhaken omdat wij iets zeggen waarin ze misschien minder geinteresseerd zijn? Of moeten we ons bezig houden met de pers die altijd en overal over de schouder van de social media gebruiker meegluurt naar het laatste nieuws. En dan blijft de vraag of je voor die pers zou willen schrijven.

Ik twitter voor mezelf. Dat is nogal een statement. Met meer dan 1.400 mensen die mijn berichtjes lezen, heb ik makkelijk praten. Dat is de gedachte tenminste. Maar is dat zo? En nog belangrijker, zou ik twitter anders benaderen als ik maar 20 volgers zou hebben? Natuurlijk heb ik een voordeel. Ik ben begonnen met twitter toen het klein en toegankelijk was. Iedereen experimenteerde en dat maakte eigenlijk niets uit. Maar deed ik het toen anders? Ik heb niet het idee. Ik heb altijd voor mezelf getweet. De dingen geschreven die ik wilde schrijven en de onderwerpen gepakt waar ik op dat moment zin in had. Waarom? Omdat twitter over mij gaat. Egocentrisch? Ja, waarschijnlijk wel. Want laten we wel wezen, ik beslis wat ik op welk moment aan de wereld toevertrouw. Dat is dus erg ik-gericht. Moet dat dan anders? Nee, ik denk het niet. Wat wel belangrijk is, is dat ik vanaf het begin af aan sociaal geschreven heb. Mensen boeien mij. Daarom ben ik altijd op zoek naar nieuwe interessante mensen om mee te praten. Nieuwe mensen om te leren kennen. Om een relatie mee aan te gaan. Dat is eigenlijk altijd mijn drijfveer geweest. En waarom schrijf ik dan altijd alleen voor mezelf? Omdat ik nieuwe mensen niet kan dwingen. En omdat ik wil dat ze weten wie ik ben. En dan niet alleen maar iets dat ik voor de optimale beeldvorming heb opgebouwd, maar gewoon mijzelf. Want ik wil relaties opbouwen als mezelf. Met jou. Als jezelf.

Het gevoel om te bloggen

April 18, 2009 / Arne / 0 Comments

Bestaat er een gevoel om te bloggen? En wat is daarbij dan je uitgangspositie? Een lastige vraag. Voor mij heeft twitter de laatste tijd wel de overhand gekregen. En behoorlijk ook.

Wat is daar de reden voor? Het kan niet echt aan de literaire uitdaging liggen. Hoewel het een behoorlijke uitdaging kan zijn om een literaire gedachte in 140 tekens aan de wereld toe te vertrouwen. Maar die uitdaging blijkt vaak ook weer te groot. Dus blijven de 140 tekens vaak steken in het middenveld van het Nederlandse taalgebruik. Net niet grammaticaal onjuist, maar zeker niet inspirerend. Doeltreffend, dat dan weer wel. Want doeltreffendheid past in 140 tekens. En dat past dan weer bij de Nederlandse cultuur.

Ik vraag me af of het aan de reacties ligt. De mogelijkheid die twitter biedt om direct in contact te treden met anderen die direct een reactie kunnen geven op alle 140 tekens die jij net de virtuele ruimte in hebt geslingerd. Dat zou het kunnen zijn. Maar een actief blog heeft ook lezers. En lezers reageren. Als er tenminste iets te reageren valt en de schrijver niet vervalt in een gesloten conclusie die geen ruimte meer laat voor discussie. Want reageren betekent discussie. Een reactie op zich is niet genoeg. Er moet discussie komen. En misschien raakt dat het verschil nog wel het best. Er moet discussie komen. Discussie is interactie. Het spel van woorden tusen mensen waarbij standpunten, passies en argumenten zich samenballen tot een weerspiegeling van de schrijver. Pas dan wordt een blog succesvol.

Daarom hou ik van twitter. Niet vanwege de doordachte argumentatie, de meeslepende zinsconstructies of de snelle doelmatigheid van de communicatie. Nee, ik hou van twitter omdat ik van mensen hou. Van mensen met passie, mensen met bevlogenheid en mensen die het gesprek aan willen gaan met anderen. Anderen zoals ik. En dat bouwt relaties.

Monetizing your social network

February 12, 2009 / Arne / 5 Comments

Over the past couple of weeks, I have received more “how to monetize your network” than in the months before. And frankly, at times I am just amazed of how short sighted people are. The writers of the pieces often talk about how much money they managed to make in a very short timespan. However, this is social media. This is not a lemonade stand.

Social in social media means that you are connecting to people. Whatever way you are going to look at it, if you are connecting to people, you are going to be building relationships. A relationship is probably the most valuable thing you can have. It is the mutual sharing of your life with others. A fantastic phenomenon that we as humans can enjoy. And if you see how easy we do it and how much we love it, you could say that we were made to do it.

Monetizing on your network as most of these mailers see it, is getting as much money out of your social network as you can in the shortest possible timespan. Great. After all, the world is all about money, isn’t it? Wrong. The world is about your relationships. Of course there are relationships which have been made for the reason of being useful for business. And as a default, money gets involved there. LinkedIn is one of the networks that is mainly focussing on business contacts. Here you often connect to people that you have done business with, or that you hope to do business with in the future. However, if you are only about pulling as much money from them as you possibly can, you are connecting to wallets instead of people. And no relationship is going to last if it is only about the money. After all, nobody is going to be very enthusiastic about you if all you care about is their wallet. Relationships are meant to be mutual.So, is there no way to make money off your network? Sure there is.

Cater for the needs of your network. If you are truly connected to people, you know what they are looking for. You know what they need. Or you are able to find out. Then, offer them what you can do. If you can not do what they are looking for, recommend a friend who can. If they are not looking for anything, tell them loosely what you can do and get back to talking about them. For me, that is how I work. Do I make the most money ever on my network? No. Would I like to make more? Sure. Will I do whatever it takes to do it? No. Not in a million years. After all, my network are my friends. I don’t bother every friend I have with what I want to make. Honestly, I don’t. Hpwever, I do know that as people need the services I can provide, they will get in touch with me because of our relationship. After all, who better to realize something for you than someone you know.

Social networks are about being who you are. At LinkedIn you will be more about your business. At Hyves, Facebook and MySpace you will be more about old friends and catching up. At Twitter you will be more about sharing the here and now. How personal you are will vary with these services from superficial (LinkedIn) to very personal (Twitter). But whatever way you look at it, you need to be sharing you. It is about yourself getting out and connecting as you. And thinking about them. Thinking about your contacts and being genuinely interested in what they are all about. That is social media in the long run. Because it all is about the long run. Quick money is nice, but nobody would like to wake up with a couple of grand and a heap of lost relationships to look back upon. Get social. Be yourself. The money will come. Really, it will. But it should not be your main goal.

5 things about lists or how lists kill social media

January 19, 2009 / Arne / 2 Comments

I have tried not to do this for a very long time. But today I was triggered to do a list.

5. Lists are usually too long

Every list has to adhere to certain standards. You always have to have a specific number of items. Four never works, you need three or five. That makes lists too long. This one included.

4. Lists are seldom original

As you said before. Really, I cannot imagine nobody writing these things about lists before me. Does that trouble me? Not in the least, because I am compiling MY list. And as it is MY list I can write whatever, right? Well, leaving these two obvious points, we get to my top three irritations.

3. Lists give the impression that they order life

People have a tendency to listen to lists. Maybe that what coined the term in the first place. But if I am realistic, none of the lists I have ever read have the same number one on top as I would have. Not one of them seems to be beyond criticism. Not even the ones based on facts, as we found out with Jeroen Mirck’s Top 40 Dutch twitterazi, which was based on the number of tweets and left me out completely. Which brings me to my next irritation.

2. Lists turn things into competition

A list is the most open form of competition after sports. After all, everyone wants to be heading the list. Though I might need to maken an exception only for the list of “The top ten worst dressed women in the world”. Other than that, everybody wants to be in the top position. And yes, I am guilty myself. I looked at the Top 40 Dutch Twitterazi list and was surprised I was not in there. And I am using surprised because you might otherwise think I would be obsessed. Needless to say, the fire of competition was awoken deep inside me and I had to send Jeroen a quick message asking him for what reason he had left me out. Naturally he put me in right after and then I was annoyed I had just not made the top 10.

1. Lists try to make you deny yourself

And for me, this really is what it is all about. If I am going to keep only a single good intention for the coming year, it will be to let go of lists. We all say that lists do not matter for us, however, our ego grows five sizes if we get published in some sort of list. And yes, I am no stranger to that. But that has to end for me. Why? Because I see people change their behaviour when they are part of a list. They want to go up, or down depending on the subject of the list, and are willing to do what it takes. They are conforming to the masses that have determined the order in the list, or to sensation based media that compiled it. That is a shame. If I look at mosts lists, or most comparisons of numbers, they serve no purpose.

In fact, I think it is even worse. Lists and our need to quantify, order and exalt certain people can kill social media. You might think that I am putting this a bit stern, but let me tell you what I mean. After someone has read a list, he will adapt his behaviour to fit the list better. These would not be things that he would have done otherwise. In fact, he was a perfectly happy human being before he knew of the list. But the list has shown him something he has to change for to achieve. And so we are trying to shape people into being what the list is asking them to be. So, how real and how social can we really be if we are changing ourselves to fit lists? And what is the benefit of these changes to the masses of the internet? If we all try to hit the top of the lists, are we not all going to fail and strand somewhere disappointed in mediocraty? All that trouble, while just being ourself would have gained us much more attention, much more appreciation and much more fun as well.

So here it is. If I do not make another top 40 list of top Dutch anything, that is fine with me. I am not going to bother with them anymore. All I am going to do is to just be my talkative self. And I hope you will to. Lets be social instead of trampling each other in ways to seem a bit bigger.

Happy 2009

January 8, 2009 / Arne / 1 Comment

Yes, I know, it is late. But not any less meant. I want to wish all of you a great 2009 in which you may dream your dreams knowing that there are great opportunities awaiting us. May 2009 be a year of great joy for you.

And yes, I will return. I am currently working on some things which I want to get out of the way before I continue writing. Hold on for just a couple more days. I will see you soon.

‘Tis Christmas time

December 24, 2008 / Arne / 0 Comments

It has been an exciting year. Economically we have gone from a high to a low. In the news, many things have attracted our attention. And now it is Christmas again. For me, like so many others, Christmas is about spending time with relatives. Not about heaping up mountains of food on our plates, or handing over ridiculously expensive gifts. But about being together, about spending time and cherishing relationships with the people close to me.

Something else I love to do is to sit back and reflect. Just thinking back and reviewing all the great things that have happened last year. For me personally, I enjoyed spending time at conferences like The Next Web, Web 2.0 Expo Berlin and BLog 08. And working with companies like Ford, Nokia and Vodafone and our many sponsors for the Next Web ticket giveaway to achieve something fun and beneficial. And not just beneficial for myself. In fact, bringing the Ford to Berlin has resulted in introducing Scott Monty to Tim O’Reilly after time spent with Tim in the car. As some of you will have seen, this introduction has resulted in Scott speaking about Ford and social media at Web 2.0 Expo in San Francisco next year.

On a private level a lot of great things have happened and I could not define my ultimate high of the year. In the end, I just love my family and all that are around me. All along the spirit of the season.

Looking forward to 2009, I see great opportunities for organizations to gain through the current economical situation. New technology and a focus on relational sales and marketing will enable organizations to reach more customers at less cost. A briliant way to start the New Year with new profits.

AS for this blog, it will continue. But it might be until 2009 before a new post will come. Enjoy the holidays.

How to sell your house

December 22, 2008 / Arne / 0 Comments

It is that time of year again. The Christmas specials of everything seem to fill the doormat as soon as you have cleared it up again. Honestly, nobody really does anything special with the Christmas special. It is just another opportunity to copy paste last years’ Christmastree graphics, Santa’s, sleighs and all kinds of red nosed animals into otherwise product-focussed publications. One of the fields where this happens most, is the field of the realtors. It is funny to see that many are excited a couple of weeks before the special is released, but when I see it, I can only be disappointed. Especially in the current climate.

Lets be honest for a minute. The housing market is not really doing well at the moment. December is not a good month to sell in the first place, but right now it seems everything has been on sale for months. And that gets me to the question, why do people hire a realtor in the first place? Well, one of the main reasons would be because they feel he is much better to get the word out on the sale than they ever could. Another reason would be because you want to outsource the hassle. Though I completely agree with the last reason, the first reason seems to be untrue nowadays.

What is it that realtors expect buyers to run up their doorstep and beg them to sell them a house? What is it that makes them advertise in the same way for over twenty years and probably longer? What I am looking for would be a realtor that makes a difference. A realtor that makes sure my house gets noticed. Because honestly, I care about nothing else except the sale of my house. As long as my house reaches the target audience and someone comes along to buy it, a lot is allowed. As an example, look at this youtube video by Mike Lefebvre. (I know it is not new, but it is relevant.)

So, if you are in the real estate business, ask yourself why your customers hire you. And what you can do different to make that sale happen.

What is your answer?

December 19, 2008 / Arne / 0 Comments

In a previous post I talked about finding out what your customer really wants. Even though the whole thing seems pretty obvious, it seems as if interpretation always wins over plain listening. AS an easy example I would like to look at a situation which has to do with information retrieval. What a contractor is really looking for, is something that will tell him where the cables and pipes are exactly before he starts digging. What the person storing the information wants, is an easy map that can be filed as piping for water in second street. So when the contractor comes in and asks him what pipes he has to mind he just hands him a stack of maps. Easy to find and easy to hand over. But what the contractor would really love, would be a gps overlay on the city streets so he knows where he can point his digger when he arrives on the site.

Does this mean you need to work in new ways? It can. It means letting go of what is most convenient to you and offering service to your customers. Will they like it? They will love it. Everybody loves their suppliers to lend a hand getting the job done. And they will return.