Category: Thoughts (Page 2 of 7)

U beschadigt mijn naam. Google zegt het.

May 11, 2009 / Arne / 1 Comment

Gisteren met opperste verbazing zitten lezen over de rechtzaak die Autobedrijf Zwartepoorte heeft aangespannen tegen Miljoenhuizen.nl. Uiteraard heb ik het uit de media moeten vernemen, maar het lijkt erop dat Autobedrijf Zwartepoorte Miljoenhuizen.nl enkel aanklaagt voor smaad op basis van de zoekresultaten van Google. Door “Zwartepoorte failliet” in te tikken en er op te zoeken vind men dat de indruk gewekt zou worden dat het autobedrijf inderdaad failliet is. Doordat de geruchten al een tijdje gonzen, zou de zaak behoorlijke schade ondervinden van mensen die nu geen zaken meer met Autobedrijf Zwartepoorte willen doen.

Het artikel in de PZC

Het is een geweldige rechtzaak die goed laat zien hoe weinig er eigenlijk nagedacht wordt over de manier waarop Google werkt. Maar ook een zaak die aantoont hoe klakkeloos er overgenomen wordt wat op internet gezegd wordt. Bij Miljoenhuizen.nl komt het zoekresultaat blijkbaar voort uit de combinatie van twee comments waarin in een iets wordt gezegd over een ander bedrijf dat failliet is en in een ander wordt iets gezegd over Autobedrijf Zwartepoorte. Een toeval dat een zoekresultaat oplevert waarmee de eigenaren niet blij zijn. En op zich wel begrijpelijk. Alleen is het wel zo dat een zoekresultaat op deze manier nooit voorkomen kan worden.

Ik ben heel benieuwd naar het resultaat en de uitspraak. Mocht Autobedrijf Zwartepoorte in het gelijk worden gesteld, dan stem ik er in ieder geval voor om in hoger beroep te gaan. Want op het moment dat hierover een negatieve principe uitspraak gedaan gaat worden, lopen we met z’n allen een duidelijk risico op beperking van vrijheid van meningsuiting. Want wie weet welke woorden je dan niet meer in combinatie op een site kunt gebruiken.

(Overigens ben ik benieuwd wanneer ik mijn eerste mail ga ontvangen, want in de zoekresultaten kom ik nu ook al redelijk hoog naar voren…)

The masses are dead

May 9, 2009 / Arne / 0 Comments

Ahhhh, the good old days. The days in which every company was there for its own good and was solely focussed on making as much profit as possible. The time when marketing was push and all you needed to do was broadcast the positives of your product as much and as loud as possible. The good old days. The days when you could be a marketing executive and mainly be concerned about the way your suit looked so people would admire you and your success. Your full page adds oozed smugness and glorious satisfaction based on your product. The glorydays of the P’s of marketing.

Snap out of it. There is no more use in trying to find the perfect five P’s to get the largest group of average customers for your product as there is use in going the manual for your dial telephone as a guidline for using your PDA. The average customer does not exist. And these days it shows more than ever. And as a brand, you need to be aware of this. In fact, you need to be aware that whatever you are doing, whoever you are and whatever you are making, you are a brand. And a brand needs to appeal to people. Not to the masses, but to the person.

Do you know your customers? Do you know who they are? Do you know what they are interested in? Do you know what they care about? Do you know what makes them tick? Lets face it, in todays world just sending them a nicely formulated mass mail message with their name on it will not make it happen. And you don’t have to. Todays technology can help you learn so much about your customers. Enough that will enable you to relate to them and dialogue with them, not just talk to them.

Laten we herdenken. En bouwen.

May 4, 2009 / Arne / 0 Comments

Vandaag is het 4 mei. Dodenherdenking. Een dag als alle anderen. Ogenschijnlijk dan.

4 mei gaat over oorlog. Over strijd. Over mensen die hun leven hebben gelaten. Daar staan we twee minuten bij stil. En daarna gaan we verder met ons leven.

Of gaat 4 mei over meer? Gaat 4 mei over liefde, over passie en over verlangen naar een tijd die beter is. Gaat 4 mei niet over de mensen die een keuze maakte. Een keuze om op te staan. Om te weerstaan. Om een vuist te maken naar alles dat ze tegenhield. Tegen alles dat stond voor haat en verdrukking. Tegen alles dat ingaat tegen de menselijke natuur. Die natuur die onszelf laat verlangen naar vrijheid. Laat verlangen naar liefde, laat verlangen naar elkaar. Leven met elkaar. Om elkaar te ondersteunen. Elkaar te laten groeien. En elkaar te laten ontwikkelen tot alles dat we zouden kunnen zijn.

Laten we dat onthouden. Laten we daar voor staan. En laten we samen kijken hoe we technologie kunnen inzetten om te herdenken, te vieren en vooral, om te bouwen aan een toekomst voor iedereen.

Voor wie twitter jij?

April 22, 2009 / Arne / 0 Comments

Een van de belangrijkste vragen van de afgelopen Tweetup Zeeland, was de vraag voor wie je twittert. Niet dat de vraag in zoveel woorden werd gesteld, maar dat was wel de kernvraag. Die kernvraag werd natuurlijk mooi verpakt in allerlei andere vraagstukken. Zo wordt er veel gedacht over de gevolgen die een tweet kan hebben op je aantal volgers.

Moeten we ons daar als twitteraars eigenlijk allemaal wel mee bezig houden? Moeten we ons wel bezig houden met het feit dat volgers afhaken omdat wij iets zeggen waarin ze misschien minder geinteresseerd zijn? Of moeten we ons bezig houden met de pers die altijd en overal over de schouder van de social media gebruiker meegluurt naar het laatste nieuws. En dan blijft de vraag of je voor die pers zou willen schrijven.

Ik twitter voor mezelf. Dat is nogal een statement. Met meer dan 1.400 mensen die mijn berichtjes lezen, heb ik makkelijk praten. Dat is de gedachte tenminste. Maar is dat zo? En nog belangrijker, zou ik twitter anders benaderen als ik maar 20 volgers zou hebben? Natuurlijk heb ik een voordeel. Ik ben begonnen met twitter toen het klein en toegankelijk was. Iedereen experimenteerde en dat maakte eigenlijk niets uit. Maar deed ik het toen anders? Ik heb niet het idee. Ik heb altijd voor mezelf getweet. De dingen geschreven die ik wilde schrijven en de onderwerpen gepakt waar ik op dat moment zin in had. Waarom? Omdat twitter over mij gaat. Egocentrisch? Ja, waarschijnlijk wel. Want laten we wel wezen, ik beslis wat ik op welk moment aan de wereld toevertrouw. Dat is dus erg ik-gericht. Moet dat dan anders? Nee, ik denk het niet. Wat wel belangrijk is, is dat ik vanaf het begin af aan sociaal geschreven heb. Mensen boeien mij. Daarom ben ik altijd op zoek naar nieuwe interessante mensen om mee te praten. Nieuwe mensen om te leren kennen. Om een relatie mee aan te gaan. Dat is eigenlijk altijd mijn drijfveer geweest. En waarom schrijf ik dan altijd alleen voor mezelf? Omdat ik nieuwe mensen niet kan dwingen. En omdat ik wil dat ze weten wie ik ben. En dan niet alleen maar iets dat ik voor de optimale beeldvorming heb opgebouwd, maar gewoon mijzelf. Want ik wil relaties opbouwen als mezelf. Met jou. Als jezelf.

Het gevoel om te bloggen

April 18, 2009 / Arne / 0 Comments

Bestaat er een gevoel om te bloggen? En wat is daarbij dan je uitgangspositie? Een lastige vraag. Voor mij heeft twitter de laatste tijd wel de overhand gekregen. En behoorlijk ook.

Wat is daar de reden voor? Het kan niet echt aan de literaire uitdaging liggen. Hoewel het een behoorlijke uitdaging kan zijn om een literaire gedachte in 140 tekens aan de wereld toe te vertrouwen. Maar die uitdaging blijkt vaak ook weer te groot. Dus blijven de 140 tekens vaak steken in het middenveld van het Nederlandse taalgebruik. Net niet grammaticaal onjuist, maar zeker niet inspirerend. Doeltreffend, dat dan weer wel. Want doeltreffendheid past in 140 tekens. En dat past dan weer bij de Nederlandse cultuur.

Ik vraag me af of het aan de reacties ligt. De mogelijkheid die twitter biedt om direct in contact te treden met anderen die direct een reactie kunnen geven op alle 140 tekens die jij net de virtuele ruimte in hebt geslingerd. Dat zou het kunnen zijn. Maar een actief blog heeft ook lezers. En lezers reageren. Als er tenminste iets te reageren valt en de schrijver niet vervalt in een gesloten conclusie die geen ruimte meer laat voor discussie. Want reageren betekent discussie. Een reactie op zich is niet genoeg. Er moet discussie komen. En misschien raakt dat het verschil nog wel het best. Er moet discussie komen. Discussie is interactie. Het spel van woorden tusen mensen waarbij standpunten, passies en argumenten zich samenballen tot een weerspiegeling van de schrijver. Pas dan wordt een blog succesvol.

Daarom hou ik van twitter. Niet vanwege de doordachte argumentatie, de meeslepende zinsconstructies of de snelle doelmatigheid van de communicatie. Nee, ik hou van twitter omdat ik van mensen hou. Van mensen met passie, mensen met bevlogenheid en mensen die het gesprek aan willen gaan met anderen. Anderen zoals ik. En dat bouwt relaties.

Ada Lovelace Day

March 25, 2009 / Arne / 0 Comments

After talking to Suw Charman-Anderson at the Web 2.0 Expo in Berlin, I made a promise. A promise to write about women in technology on the 24th of May. It seemed like a great idea at the time, but now, I am not so sure. Why? Because I do not want to single out a woman. I do not want to put a woman on a pedestal just as much as I would not want to do the same to a man.

Even though I am afraid there are more men in technology than women, lots of women made a huge contribution to the progression of technology. Ada Lovelace was one of the first computer programmers in the world and probably the first to think beyond mere calculations. There would have been no rontgen if it had not been for a Marie Curie. Grace Hopper was the first to build a compiler, the translator from a ‘readable’ language to machine language. And Stephanie Kwolek invented kevlar. And that is just a quick grab out of hundreds of women that invented great things as varied as the forerunners of the windshield wiper and monopoly.

Women in technology are an asset that men need to cherish. Not because they need to be put on a pedestal, but because they have a different angle to everything they come across. Where a man will always look for the shortcut to achieve that thing he is looking for, a woman is much better equipped to look around the goal to be achieved and ask the surrounding questions. Often coming up with an answer that is different and that will deliver a new approach to the same thing. An approach that would often direct men towards new horizons to invent new shortcuts and be rewarded for them. And that for me is the single one reason to write this post. We need more women in tech that are up front and are leading the pack. And as they do, we will find a new future with new chances that will change our approach to the things we have done today.

Documentmanagement anno 2020

March 11, 2009 / Arne / 0 Comments

(Zoals geplaatst in Sited van VHIC)

Sited nr. 200: een toekomstvoorspelling

De honderdste van iets geeft altijd gelegenheid om terug te kijken en vooruit te zien. De honderdste Sited is al niet anders. Vanaf de eerste editie van Siteways, in 1999, is Sited uitgegroeid tot een toonaangevend digitaal maandblad. En een toonaangevend maandblad doet voorspellingen. Zo ook Sited.

In Sited 1 nodigden wij u uit om ons te laten weten hoe u dacht dat documentmanagement er uit zou zien in 2025. In oktober 2000 schreef ik zelf een stuk over de toekomst, dat vandaag de dag leuk is om terug te lezen. Destijds voorspelde ik met de zin ‘Nu zijn de mobiele telefoons van weleer veranderd in kleine LCD-schermen die je toegang geven tot internet II’ de komst van de iPhone. Maar het belangrijkste was toch wel de opmerking ‘Het is een netwerk geworden van personen en plaatsen’, dat met de nieuwe social media sites en locatiegebaseerde services de toekomst van web 2.0 heeft ingeluid. Waar een klein maandblad goed in kon zijn.

EEN GROTE STAP
Voor de honderdste Sited kijken we weer vooruit. Minder ver nu, want de realiteit heeft ons sneller ingehaald dan we eerder konden bedenken. We gaan naar 2020 en Sited 200.

‘Goedemorgen.’ De computer begroet Jack vriendelijk als hij zijn koffie op zijn bureau zet. Bij binnenkomst is zijn identiteit gecontroleerd en is zijn communicator gesynchroniseerd. Er is voor Jack veel veranderd in de afgelopen tien jaar als informatiemanager. Met de opkomst van social media en de algemene inzet van collaborative filtering kon ook de informatievoorziening niet stil blijven zitten. Tenslotte raken mensen thuis gewend aan technieken die ze dan op hun werkplek ook niet meer willen missen.

Zodoende was in 2015 een grote stap gezet in de digitalisering van de Nederlandse archieven. Alle informatie werd in korte tijd gedigitaliseerd en via een groot serverpark beschikbaar gemaakt. De keuze werd ook gemaakt om alle documenten los van de vorm centraal in Nederland op te slaan, niet alleen vanwege de kosten maar meer nog om de effectiviteit van de informatie te waarborgen. Nadat de eerste stappen waren genomen met de aanbevelingstechnieken in 2010, bleek dat de informatie overload hiermee flink te lijf kon worden gegaan. Door te analyseren wie welke documenten nodig had en hoe ze gewaardeerd werden, kregen gebruikers steeds vooral de documenten te zien die ze echt nodig hadden. Sinds de techniek in 2018 grote stappen wist te maken in de manier van analyseren, krijgen de gebruikers eigenlijk alleen nog relevante informatie aangeboden. En als extra informatie nodig is, dan wordt deze veel beter en relevanter gevonden door nieuwe intelligente zoektechnieken en het spiegelen van de zoekvraag aan collega’s in hetzelfde beleidsveld met dezelfde zoekvragen. Op die manier wordt meer werk verzet, terwijl de werkdruk voor de medewerkers lager aanvoelt.

Was in de eerste jaren de substitutie van archiefbescheiden nog een probleem, nu speelt dit eigenlijk helemaal niet meer. Aangezien alle stukken digitaal worden opgesteld en slechts een enkele brief nog op papier wordt ontvangen, zijn de archiefruimtes vrijwel onnodig geworden. Wat nog wel op papier binnenkomt wordt direct gescand en vernietigd. Reproductietechnieken zijn immers intussen zo ver dat enkel de vingerafdrukken verloren gaan.

DE TOEKOMST IS DICHTBIJ
Nu werkt Jack in een omgeving die meer om hem heen gevormd wordt dan eerder mogelijk was. De traditionele combinatie van scherm, toetsenbord en muis is vervangen door een tafel die niet alleen een horizontaal, maar ook een verticaal blad heeft. Het sorteren van informatie en het samenstellen van verzamelingen gaat veel natuurlijker met twee handen over de hele ruimte van het bureau. Inkomende informatie komt aan één kant binnen en kan zo overzichtelijk worden geordend over het werkveld. Op het blad kan geschreven worden met een pen, maar er kan ook worden getikt op een touch sensitive toetsenbord dat op een willekeurige plaats op het bureau kan worden neergezet. Soms laat Jack zich de documenten gewoon voorlezen en dicteert hij de antwoorden. Dan heeft hij intussen zijn handen vrij. De techniek maakt het ook makkelijker om overal aan het werk te zijn. Zijn touch screen mobiel geeft hem op kleinere schaal dezelfde mogelijkheden als zijn bureau. En als hij eens aan een ander bureau gaat zitten, thuis of bij een andere instelling voor een vergadering, dan heeft hij gewoon al zijn eigen zaken bij de hand.

De toekomst is mooi. En de toekomst is dichtbij. De technieken die hier worden genoemd zijn niet hoog gegrepen. De basis is voor alles al gelegd en met het tempo waarin de techniek zich ontwikkelt, zal het niet lang meer duren voor ze op de werkplek beschikbaar zijn. De grootste horden worden waarborging van de duurzaamheid en het aanpassen van de regelgeving, zodat die ten dienste staat van de informatievoorziening in plaats van andersom.

In Sited nummer 100 wil ik vooral niet terugkijken. Laten we vooruit kijken naar een opwindende toekomst voor de informatievoorziening. Een toekomst die wij kunnen vormen. Er staat veel te gebeuren en wij kunnen toekomst schrijven. Samen.

Dit artikel is geschreven door Arne Hulstein. Arne was de eerste medewerker van VHIC. Hij is actief als marketing consultant en als inspirator van velen in verschillende organisatorische verbanden, waaronder digital dreamers. Typerend: van Arne is in het VHIC-archief geen digitaal dossier te vinden, hij is dus van vóór die tijd! Je vind hem onder andere op www.arnehulstein.nl.

Sited nr. 100, maart 2009

It is all in the numbers, or is it?

February 15, 2009 / Arne / 0 Comments

Of course it is. After all, don’t we all want more? More impact? More status? More listeners? Look more important? And the only way to do that, is to get higher numbers. So we stack up the numbers on Twitter, Facebook, MySpace, Hyves, Netlog, Ning and whatever your favorite social network is called. And we claim it as succes. “10 ways to get 10,000 extra friends/followers/connections” is something I have seen in my mailbox often over the last couple of weeks. “How I gained 10,000 friends and earned 8K more over the last two weeks”. It is the stuff of peoples’ dreams apparently. And lets face it, it sounds attractive. But how attractive is it, really?

Well, it isn’t. And that is why there is a new trend. Kicking all those contacts that you have not spoken to in the last month and limiting yourself to that intimite circle of friends that really know you well. That solves it all. And you don’t have the trouble of having to follow any other people either. It really relieves your information intake and you can feel much less troubled by all these people you need to catch up with. Or does it?

To be honest, my take on the whole thing is different. Yes, I love to have people follow me. But the main reason for that is that I can follow them. It puts me in the position where I can start building a relationship with them. Even though that might be a bit much to ask with the 1616 people I am currently following on twitter and the 1063 that are following me. But when I do switch on Twitter, it is because I want to catch up with my friends. It is because I want to be in that relationship where we can share what we are doing and what we are about. And that is what social media should be about in my opinion. Sharing relationships. And the numbers? The numbers are all personal. If you can keep up with 20,000 then you could. If you feel you should stick to 50, that is fine too. As long as you remember that the way in which you can handle the relationships is what dictates your numbers.

Monetizing your social network

February 12, 2009 / Arne / 5 Comments

Over the past couple of weeks, I have received more “how to monetize your network” than in the months before. And frankly, at times I am just amazed of how short sighted people are. The writers of the pieces often talk about how much money they managed to make in a very short timespan. However, this is social media. This is not a lemonade stand.

Social in social media means that you are connecting to people. Whatever way you are going to look at it, if you are connecting to people, you are going to be building relationships. A relationship is probably the most valuable thing you can have. It is the mutual sharing of your life with others. A fantastic phenomenon that we as humans can enjoy. And if you see how easy we do it and how much we love it, you could say that we were made to do it.

Monetizing on your network as most of these mailers see it, is getting as much money out of your social network as you can in the shortest possible timespan. Great. After all, the world is all about money, isn’t it? Wrong. The world is about your relationships. Of course there are relationships which have been made for the reason of being useful for business. And as a default, money gets involved there. LinkedIn is one of the networks that is mainly focussing on business contacts. Here you often connect to people that you have done business with, or that you hope to do business with in the future. However, if you are only about pulling as much money from them as you possibly can, you are connecting to wallets instead of people. And no relationship is going to last if it is only about the money. After all, nobody is going to be very enthusiastic about you if all you care about is their wallet. Relationships are meant to be mutual.So, is there no way to make money off your network? Sure there is.

Cater for the needs of your network. If you are truly connected to people, you know what they are looking for. You know what they need. Or you are able to find out. Then, offer them what you can do. If you can not do what they are looking for, recommend a friend who can. If they are not looking for anything, tell them loosely what you can do and get back to talking about them. For me, that is how I work. Do I make the most money ever on my network? No. Would I like to make more? Sure. Will I do whatever it takes to do it? No. Not in a million years. After all, my network are my friends. I don’t bother every friend I have with what I want to make. Honestly, I don’t. Hpwever, I do know that as people need the services I can provide, they will get in touch with me because of our relationship. After all, who better to realize something for you than someone you know.

Social networks are about being who you are. At LinkedIn you will be more about your business. At Hyves, Facebook and MySpace you will be more about old friends and catching up. At Twitter you will be more about sharing the here and now. How personal you are will vary with these services from superficial (LinkedIn) to very personal (Twitter). But whatever way you look at it, you need to be sharing you. It is about yourself getting out and connecting as you. And thinking about them. Thinking about your contacts and being genuinely interested in what they are all about. That is social media in the long run. Because it all is about the long run. Quick money is nice, but nobody would like to wake up with a couple of grand and a heap of lost relationships to look back upon. Get social. Be yourself. The money will come. Really, it will. But it should not be your main goal.

5 things about lists or how lists kill social media

January 19, 2009 / Arne / 2 Comments

I have tried not to do this for a very long time. But today I was triggered to do a list.

5. Lists are usually too long

Every list has to adhere to certain standards. You always have to have a specific number of items. Four never works, you need three or five. That makes lists too long. This one included.

4. Lists are seldom original

As you said before. Really, I cannot imagine nobody writing these things about lists before me. Does that trouble me? Not in the least, because I am compiling MY list. And as it is MY list I can write whatever, right? Well, leaving these two obvious points, we get to my top three irritations.

3. Lists give the impression that they order life

People have a tendency to listen to lists. Maybe that what coined the term in the first place. But if I am realistic, none of the lists I have ever read have the same number one on top as I would have. Not one of them seems to be beyond criticism. Not even the ones based on facts, as we found out with Jeroen Mirck’s Top 40 Dutch twitterazi, which was based on the number of tweets and left me out completely. Which brings me to my next irritation.

2. Lists turn things into competition

A list is the most open form of competition after sports. After all, everyone wants to be heading the list. Though I might need to maken an exception only for the list of “The top ten worst dressed women in the world”. Other than that, everybody wants to be in the top position. And yes, I am guilty myself. I looked at the Top 40 Dutch Twitterazi list and was surprised I was not in there. And I am using surprised because you might otherwise think I would be obsessed. Needless to say, the fire of competition was awoken deep inside me and I had to send Jeroen a quick message asking him for what reason he had left me out. Naturally he put me in right after and then I was annoyed I had just not made the top 10.

1. Lists try to make you deny yourself

And for me, this really is what it is all about. If I am going to keep only a single good intention for the coming year, it will be to let go of lists. We all say that lists do not matter for us, however, our ego grows five sizes if we get published in some sort of list. And yes, I am no stranger to that. But that has to end for me. Why? Because I see people change their behaviour when they are part of a list. They want to go up, or down depending on the subject of the list, and are willing to do what it takes. They are conforming to the masses that have determined the order in the list, or to sensation based media that compiled it. That is a shame. If I look at mosts lists, or most comparisons of numbers, they serve no purpose.

In fact, I think it is even worse. Lists and our need to quantify, order and exalt certain people can kill social media. You might think that I am putting this a bit stern, but let me tell you what I mean. After someone has read a list, he will adapt his behaviour to fit the list better. These would not be things that he would have done otherwise. In fact, he was a perfectly happy human being before he knew of the list. But the list has shown him something he has to change for to achieve. And so we are trying to shape people into being what the list is asking them to be. So, how real and how social can we really be if we are changing ourselves to fit lists? And what is the benefit of these changes to the masses of the internet? If we all try to hit the top of the lists, are we not all going to fail and strand somewhere disappointed in mediocraty? All that trouble, while just being ourself would have gained us much more attention, much more appreciation and much more fun as well.

So here it is. If I do not make another top 40 list of top Dutch anything, that is fine with me. I am not going to bother with them anymore. All I am going to do is to just be my talkative self. And I hope you will to. Lets be social instead of trampling each other in ways to seem a bit bigger.

Happy 2009

January 8, 2009 / Arne / 1 Comment

Yes, I know, it is late. But not any less meant. I want to wish all of you a great 2009 in which you may dream your dreams knowing that there are great opportunities awaiting us. May 2009 be a year of great joy for you.

And yes, I will return. I am currently working on some things which I want to get out of the way before I continue writing. Hold on for just a couple more days. I will see you soon.

‘Tis Christmas time

December 24, 2008 / Arne / 0 Comments

It has been an exciting year. Economically we have gone from a high to a low. In the news, many things have attracted our attention. And now it is Christmas again. For me, like so many others, Christmas is about spending time with relatives. Not about heaping up mountains of food on our plates, or handing over ridiculously expensive gifts. But about being together, about spending time and cherishing relationships with the people close to me.

Something else I love to do is to sit back and reflect. Just thinking back and reviewing all the great things that have happened last year. For me personally, I enjoyed spending time at conferences like The Next Web, Web 2.0 Expo Berlin and BLog 08. And working with companies like Ford, Nokia and Vodafone and our many sponsors for the Next Web ticket giveaway to achieve something fun and beneficial. And not just beneficial for myself. In fact, bringing the Ford to Berlin has resulted in introducing Scott Monty to Tim O’Reilly after time spent with Tim in the car. As some of you will have seen, this introduction has resulted in Scott speaking about Ford and social media at Web 2.0 Expo in San Francisco next year.

On a private level a lot of great things have happened and I could not define my ultimate high of the year. In the end, I just love my family and all that are around me. All along the spirit of the season.

Looking forward to 2009, I see great opportunities for organizations to gain through the current economical situation. New technology and a focus on relational sales and marketing will enable organizations to reach more customers at less cost. A briliant way to start the New Year with new profits.

AS for this blog, it will continue. But it might be until 2009 before a new post will come. Enjoy the holidays.