Ik twijfel. Sinds vanmiddag twijfel ik steeds sterker. Eerder berichtte ik al dat de N95 regelmatig vastliep. Sinds vandaag wil ik de N95 officieel uitroepen tot mijn meest waardeloze Nokia ooit. Waar ik eind jaren negentig met de 5110 en daarop volgend de 6150 hele volksstammen probeerde te bekeren tot de Nokia, voel ik me nu in de steek gelaten. En dat terwijl de N95 intussen mijn 8e of 9e mobiele telefoon is en ik maar twee keer ‘vreemd’ ben gegaan. Een keer met een ‘Hi’ toestel en een keer met de Siemens van de Postbank actie.

En nu nam ik dan de grote stap. Van mijn perfect werkende 6310i stapte ik over naar de N95. Het toestel dat het allemaal kon. Internetten, bellen, foto’s maken, MP3’s spelen, gewoon alles. En ik leefde in de overtuiging dat mijn 3 jaar oude 6310i die bij elkaar gehouden wordt door super glue na een val van vier verdiepingen op een betonnen trap, eindelijk zijn laatste rustplaats kon gaan vinden. Maar niets is minder waar. Na de telefoon kort uit te hebben gezet tijdens een lunch, ging de N95 vanmiddag niet meer aan. De accu eruit en erin haalde ook niets uit. Vanavond lijkt hij het wel weer te doen, maar ik wil de kostbare draai-tijd niet verliezen en ga hem vanavond enkel gebruiken om weer een backup te maken. Voor de zekerheid. De zekerheid die mijn 6310 mij wel gaf. En nog geeft, want voor het rondje over de kermis gaat die met mij mee. En blijft de N95 thuis.

Maar wat is dan mijn twijfel? Mijn twijfel bestaat uit de vraag wat ik ga doen met mijn volgende actie. Na teleurstellende reacties van het Nokia Care Centre en de Vodafone klantenservice, heb ik besloten een brief te gaan schrijven. Ja, een ouderwetse brief op papier. En dat doe ik alleen als ik iets heel ernstig vind. Mijn twijfel bestaat er nu uit of ik die brief en de opvolgende reacties ook online ga zetten. Ik hoor graag jullie reacties. En die van Vodafone en Nokia natuurlijk.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us