People, technology and life

Category: Twitter (Page 1 of 3)

Twitter wants to kill third party clients, bids to compete with Facebook?

Yesterday, Michael Sippey wrote an extensive blogpost on the new Twitter API on the Twitter developers blog. It talks about delivering a consistent Twitter experience as its main motivation. But in between the lines, there seem to be secondary goals. Goals of a much more strategic nature that can influence the way we are using Twitter across the board.

Naturally, the blogpost starts off with changes to the authentication process (security) and the new way in which rate limits are set. (Those limit the amount of requests your application can make through the Twitter API.) And that is al good and nice. It is pretty positive news, as it promises improvements for all of us. However, then it turns towards changes to the developer rules of the road. And this is where it gets tricky. For one, everyone now has to adhere to Twitter’s Display Guidlines. Those determine that a tweet should look the same regardless of where it is published. Which will influence a lot of the third party clients we now use to send and receive tweets. Beyond that, every new application needs to be certified by Twitter, giving them control over the whole channel. In other words, you might have an awesome idea that you can build on the back of Twitter, but if the boys at headquarters believe it is not in their best interests, you might never gain access to the Twitter API.

One of the most interesting decisions by Twitter is where they require developers to work with them directly if you need a large amount of user tokens. It is all brought in the most positive way possible, but in the end, this is where the restrictions for third party apps come into play. If you believe you will ever need access for more than one million users, you need to work with their developer team. But if you are building something that captures the home stream for a user, you need Twitter’s permission to build it if you expect it to go over 100,000. Obviously they say they will not be shutting down applications, but they do state that you can no longer grow beyond that 100,000 users point without their permission. Clients that currently have over 100,000 users can grow to twice their current size, before they too need to go to Twitter for permission to grow bigger.

This smells like control. But it gets worse. They then get into the ecosystem story around the whole thing. And at the end of that, they more or less publicly state that services like Storify, Favstar.fm are in a quadrant that they do not want to have third party apps in. So are pure Twitter clients like Echofon and Tweetbot. And that is where control really grabs a hold of Twitter HQ.

Is it imaginable that Twitter wants to go the way of Facebook? I believe so. Between the introduction of Twitter Cards and the limit to the way you can use Twitter, this seems to aim to keep the customer solely at Twitter’s website and official apps. For those of you who have not heard, Twitter Cards is more or less a preview of links posted as you would see on Facebook and Google+. Obviously, Twitter already added photo sharing last year. If you combine that with having to go through the Twitter site or specific applications for use, then you are in control of a platform that allows better advertising hence more income. Also, you might keep more people on your own service than moving towards Facebook’s timeline, as they get all their information bundled at one place just like Facebook.

Personally, I am not a fan of this approach. And I doubt whether it strategically is a good one. Twitter grew on the back of the third party apps that allowed easy access in the way people wanted to use Twitter. In fact, the way users have used Twitter, has never really been the way in which it was planned by Twitter in the first place. And that is what made them big. Twitter only wanted single sided statements online. Users wanted conversations, users invented hashtags and retweets to facilitate those conversations. Twitter has picked up on some of them, but has overruled others.

This is going to be an interesting race. Twitter has a huge following, but will it stay with Twitter as it apparently tries to grow into a network that can rival Facebook and Google+ etc. for the users’ attention? Specifically as Twitter seems to always ignore the users’ requests and follow a slightly different course. What are your thoughts? Let me know.

Google integrates Google+ in search results and drives competitors nuts

Yesterday, Google announced that they will now make Google+ much more of a search companion than it was. Google will introduce a “personalized search” button you can click to see who of your friends have posted messages that align with your search. To be honest, I had expected things like this to happen from day one. I even blogged about how I expected Google to integrate Google+ into everything they do. And surprise, surprise. They did.

The funny part comes next. Now a lot of people are yelling about antitrust laws and how it is unfair to use your monopoly on search to promote your social network. Which is interesting in itself. I am not saying that they are not doing that. I am just looking at the people making that statement and that surprises me. One of the biggest complainers is Twitter. You know, the company who tried to use their monopoly in microblogging to promote their search capabilities. Apparently, after a period of working closely together, they then pulled Google’s rights to use the tweets of their users in Google’s search results. Only to come back to Google to offer them the rights to use the search at a figure “below $100 million”. Imagine their surprise that Google denied it and turned around to do it themselves. In an official statement sent to a number of news outlets, Twitter even speaks of Twitter as the world’s primary source of breaking news. And Google’s new search results will harm information reaching users. (Read the full statement on TechCrunch for instance.) I would almost call that a “We’re better!” attempt. In an interview with Marketingland Eric Schmidt says that they are not favoring Google+ and that they are willing to talk to Twitter and Facebook.

Honestly, unlike Twitter, I do see benefits for people searching. I believe integrating social networks into search can be a step forwards towards offering better search results. But it will be important for Google to get Twitter, Facebook and others to join their social search attempt. Because even though I do like Google+, I cannot and will not see it as my only source of social search results.

Clean up the permissions you have given others

Oh, I will quickly log in with my Facebook account. Wait, I don’t have to register here, I can just use Twitter. Or LinkedIn. Or any of my other social networks. Throughout the day, you are giving lots of services permission to use your social network accounts. It may be for authentication at first, but you will almost always be granting more permissions than the service really needs. And over time, you forget which services were granted what.

Time for mypermissions.org. An easy service that shows a couple of big logo’s from the major social networks. Clicking them will take you to the permission pages for your network account on that network. An easy way to check who you have been granting permissions on what. And believe me, even if you are not that active, that usually still is a surprising list.

Have you tried it already? Has it surprised you?

Haal er meer uit, ontmoet iemand (#marcom10 twitterlunch)

Ik ga graag naar evenementen en beurzen etc. Voor een deel omdat ik wil zien wat er op de markt te doen is, voor een deel om te zien hoe anderen zich presenteren en voornamelijk om anderen te ontmoeten. Bij #marcom10 is dat vandaag al niet anders.

Vroeger moest je maar afwachten wie je tegenkwam. Meestal liep je mensen mis en hoorde je later dat die-en-die en zo-en-zo er ook waren. Nu is dat anders. Door het gebruik van hashtags op twitter, kan ik nu een veel beter beeld krijgen van bezoekers. En zij van mij. En dan wordt het al snel makkelijker om anderen te ontmoeten. Dus, vandaar ook mijn oproep van vandaag, om eens samen te gaan lunchen. Er zijn gelegenheden genoeg in de RAI bij #marcom10, dus dat moet geen probleem zijn. Mocht je ook zin hebben in een lunch, zeg dan wat tegen me op twitter, stuur een mail naar arne@arnehulstein.nl of gebruik mijn telefoon (06 539 611 38).

Tot straks!

Real twitter love for your friends is…

Twitter love

I just had to put this up. Last night Marloes got her laptop stolen. A very unfortunate incident for anyone, but specifically for @Marlooz who makes her money live broadcasting and making video’s with her Mac. Twittering about it struck a chord with many and Michiel Berger started raising money to buy her a new laptop. Now that is twitter love. Rounding up your friends to mean something big to someone by doing something small. It is fantastic. Not because of the laptop, not because of the money. But because of people showing that online relationships are worth it.

If you feel like donating?  Check out @michielb’s instructions. (Btw. the laptop has been paid for now…)

Voor wie twitter jij?

Een van de belangrijkste vragen van de afgelopen Tweetup Zeeland, was de vraag voor wie je twittert. Niet dat de vraag in zoveel woorden werd gesteld, maar dat was wel de kernvraag. Die kernvraag werd natuurlijk mooi verpakt in allerlei andere vraagstukken. Zo wordt er veel gedacht over de gevolgen die een tweet kan hebben op je aantal volgers.

Moeten we ons daar als twitteraars eigenlijk allemaal wel mee bezig houden? Moeten we ons wel bezig houden met het feit dat volgers afhaken omdat wij iets zeggen waarin ze misschien minder geinteresseerd zijn? Of moeten we ons bezig houden met de pers die altijd en overal over de schouder van de social media gebruiker meegluurt naar het laatste nieuws. En dan blijft de vraag of je voor die pers zou willen schrijven.

Ik twitter voor mezelf. Dat is nogal een statement. Met meer dan 1.400 mensen die mijn berichtjes lezen, heb ik makkelijk praten. Dat is de gedachte tenminste. Maar is dat zo? En nog belangrijker, zou ik twitter anders benaderen als ik maar 20 volgers zou hebben? Natuurlijk heb ik een voordeel. Ik ben begonnen met twitter toen het klein en toegankelijk was. Iedereen experimenteerde en dat maakte eigenlijk niets uit. Maar deed ik het toen anders? Ik heb niet het idee. Ik heb altijd voor mezelf getweet. De dingen geschreven die ik wilde schrijven en de onderwerpen gepakt waar ik op dat moment zin in had. Waarom? Omdat twitter over mij gaat. Egocentrisch? Ja, waarschijnlijk wel. Want laten we wel wezen, ik beslis wat ik op welk moment aan de wereld toevertrouw. Dat is dus erg ik-gericht. Moet dat dan anders? Nee, ik denk het niet. Wat wel belangrijk is, is dat ik vanaf het begin af aan sociaal geschreven heb. Mensen boeien mij. Daarom ben ik altijd op zoek naar nieuwe interessante mensen om mee te praten. Nieuwe mensen om te leren kennen. Om een relatie mee aan te gaan. Dat is eigenlijk altijd mijn drijfveer geweest. En waarom schrijf ik dan altijd alleen voor mezelf? Omdat ik nieuwe mensen niet kan dwingen. En omdat ik wil dat ze weten wie ik ben. En dan niet alleen maar iets dat ik voor de optimale beeldvorming heb opgebouwd, maar gewoon mijzelf. Want ik wil relaties opbouwen als mezelf. Met jou. Als jezelf.

Het gevoel om te bloggen

Bestaat er een gevoel om te bloggen? En wat is daarbij dan je uitgangspositie? Een lastige vraag. Voor mij heeft twitter de laatste tijd wel de overhand gekregen. En behoorlijk ook.

Wat is daar de reden voor? Het kan niet echt aan de literaire uitdaging liggen. Hoewel het een behoorlijke uitdaging kan zijn om een literaire gedachte in 140 tekens aan de wereld toe te vertrouwen. Maar die uitdaging blijkt vaak ook weer te groot. Dus blijven de 140 tekens vaak steken in het middenveld van het Nederlandse taalgebruik. Net niet grammaticaal onjuist, maar zeker niet inspirerend. Doeltreffend, dat dan weer wel. Want doeltreffendheid past in 140 tekens. En dat past dan weer bij de Nederlandse cultuur.

Ik vraag me af of het aan de reacties ligt. De mogelijkheid die twitter biedt om direct in contact te treden met anderen die direct een reactie kunnen geven op alle 140 tekens die jij net de virtuele ruimte in hebt geslingerd. Dat zou het kunnen zijn. Maar een actief blog heeft ook lezers. En lezers reageren. Als er tenminste iets te reageren valt en de schrijver niet vervalt in een gesloten conclusie die geen ruimte meer laat voor discussie. Want reageren betekent discussie. Een reactie op zich is niet genoeg. Er moet discussie komen. En misschien raakt dat het verschil nog wel het best. Er moet discussie komen. Discussie is interactie. Het spel van woorden tusen mensen waarbij standpunten, passies en argumenten zich samenballen tot een weerspiegeling van de schrijver. Pas dan wordt een blog succesvol.

Daarom hou ik van twitter. Niet vanwege de doordachte argumentatie, de meeslepende zinsconstructies of de snelle doelmatigheid van de communicatie. Nee, ik hou van twitter omdat ik van mensen hou. Van mensen met passie, mensen met bevlogenheid en mensen die het gesprek aan willen gaan met anderen. Anderen zoals ik. En dat bouwt relaties.

Eerste Tweetup Zeeland in Goes

Het zat eigenlijk al even in de pen. Eerder had ik het er al eens over gehad met Corné Wielemaker dat er zo weinig op het gebied van twitter gebeurde in Zeeland. Later sprak ik Edwin Blok die opperde om toch eens een twitter meet te gaan doen in Zeeland. En daarna werd het weer stil. Maar zowel bij Edwin als bij mij bleef het idee toch wel in mijn achterhoofd zitten. En toen zat ik afgelopen woensdag om een andere reden bij Francesco van der Weyde en kwam het weer ter sprake. Tijd voor actie dus.

Na wat kort heen en weer dm-en op twitter hebben we de knoop doorgehakt om de eerste Tweetup Zeeland plaats te laten vinden op 17 april in Café de Post op de Grote Markt in Goes. Daarbij hebben we een nieuwe sociale netwerk site neergezet op tweetupzeeland.ning.com. Francesco van Mediakings heeft daarvoor de styling vrijdag nog geregeld.

En dan gaat het nu vooral nog om de promotie. Want we willen natuurlijk zo veel mogelijk twitteraars bij elkaar hebben in De Post op 17 april. Dus, ken je nog Zeeuwse twitteraars, zegt het voort. Twitter erover, blog erover en ga er mee aan de slag.

Ook sponsors zijn welkom. Het is natuurlijk altijd leuk om een eerste drankje te krijgen of wat borrelhapjes. Tips zijn welkom.

Tot 17 april!

It is all in the numbers, or is it?

Of course it is. After all, don’t we all want more? More impact? More status? More listeners? Look more important? And the only way to do that, is to get higher numbers. So we stack up the numbers on Twitter, Facebook, MySpace, Hyves, Netlog, Ning and whatever your favorite social network is called. And we claim it as succes. “10 ways to get 10,000 extra friends/followers/connections” is something I have seen in my mailbox often over the last couple of weeks. “How I gained 10,000 friends and earned 8K more over the last two weeks”. It is the stuff of peoples’ dreams apparently. And lets face it, it sounds attractive. But how attractive is it, really?

Well, it isn’t. And that is why there is a new trend. Kicking all those contacts that you have not spoken to in the last month and limiting yourself to that intimite circle of friends that really know you well. That solves it all. And you don’t have the trouble of having to follow any other people either. It really relieves your information intake and you can feel much less troubled by all these people you need to catch up with. Or does it?

To be honest, my take on the whole thing is different. Yes, I love to have people follow me. But the main reason for that is that I can follow them. It puts me in the position where I can start building a relationship with them. Even though that might be a bit much to ask with the 1616 people I am currently following on twitter and the 1063 that are following me. But when I do switch on Twitter, it is because I want to catch up with my friends. It is because I want to be in that relationship where we can share what we are doing and what we are about. And that is what social media should be about in my opinion. Sharing relationships. And the numbers? The numbers are all personal. If you can keep up with 20,000 then you could. If you feel you should stick to 50, that is fine too. As long as you remember that the way in which you can handle the relationships is what dictates your numbers.

Great win @barackobama, lets stay in touch

As you will all have heard, Obama won the elections on the 4th of November. If nothing else, what I liked about his approach was his use of social media. He really was working on gathering people around him to carry his ideas further and communicate them to their friends. By using the established networks such as Facebook (2.5 million followers), LinkedIn (500+ contacts) and twitter (119,486 followers) but also by building the my.barackobama.com site. A great approach. And a great example of leading a tribe to influence the world. However, the question I am left with is this. Will Barack keep it up? Will we hear from him next week, next month or in April when he has been in office for four months. Will we still be able to contact him this way and will he still share with his followers what he is doing. Or will the site be hushed and will we wake up to the fact that it has been a great marketing effort to push the name and push the man. I sincerely hope not, because we have had a great taste of what social media are able to do when they are a part of your complete approach to reaching your potential tribe. Lets keep that up @barackobama and lets keep on talking. It might even be a bit more personal to my taste as you see with @MaximeVerhagen the Dutch minister of foreign affairs. But at least @barackobama, lets stay in touch. Can I hear your “Yes we can!” on that?

Ceptura biedt de oplossing

Trouwe lezers van mijn blog is het al eens eerder opgevallen. Hoewel ik op andere terreinen best tevreden ben, is het hosten van wordpress een taaie kluif voor mijn huidige hoster. Zo langzamerhand ben ik dat wel behoorlijk zat geworden. Toen ik daar de afgelopen week op twitter een opmerking over maakte, sprong Ceptura direct in het gat. Coen Jacobs ken ik al wat langer en hij vroeg me wat ik zocht in een goede hostingspartij. Na een leuk gesprek over reizen 2.0 zoals ik dat ingestoken heb voor de Web 2.0 Expo, bood hij mij aan om de hosting van mijn blog te sponsoren en ervoor te zorgen dat mijn blog gewoon snel en goed toegankelijk is. Dat was een aanbod dat ik niet kon laten schieten. Dus, deze week gaat mijn blog over naar Ceptura. En dat lijkt mij een prima verandering.

Startups bedankt! We komen terug!

Vorige week donderdag en vrijdag was The Next Web.  Daar is mij pas echt de impact van onze kaarten actie duidelijk geworden. Tijdens allebei de dagen heb ik mensen ontmoet die door onze actie naar The Next Web konden komen. Het was geweldig om het entousiasme te zien voor The Next Web en alles wat er omheen plaatsvond. Het meest tekenend was voor mij het moment dat ik mijn jas ging halen en bovenaan de trap iemand naar me toekwam, mij de hand schudde en mij hartelijk bedankte voor de twee geweldige dagen. Om eerlijk te zijn geeft dat ook wel een geweldig gevoel. Maar het kwam uiteraard allemaal niet door mij, maar door de sponsors die geld beschikbaar stelden en door Erwin Blom en Lucien Burm die ook veel tijd hebben gestoken in de promotie van de actie.

Startups zijn aparte bedrijven. Het gaat om passie. Het gaat om gedrevenheid. Het gaat om af en toe lang doortrekken om een deadline te halen. Maar het gaat ook om samen lachen, dromen en jezelf boven op je visie zien staan. Het gaat om boven het maaiveld uitsteken.

We gaan dus door. Nederland kent te weinig startups en te weinig aandacht voor de startups die er wel zijn. Het is een geweldige bedrijfstak waarin prachtige dingen gebeuren. En wij willen stimuleren. Startups bedankt voor jullie inspiratie. En succes, we gaan elkaar nog vaker zien.

« Older posts

© 2024 Arne Hulstein

Theme by Anders NorenUp ↑